آغا بئی یه

آغا بئی یه

مشهدی آغا، ای ادب کانی،
یئتیرن فیضه اهل شیروانی.
یازمش ایدین منه مذمت سن،
اؤز بویون کیم طلوع طولانی.
دئمیش ایدین کی، ای طبیب و ادیب،
نیه گؤندرمدین او درمانی؟
دئییل ایدیم کی، قرض دار سنه،
تا بیلئیدیم اؤزومه فرض آنی.
صدقی منسوب ائتمیسن اؤزووه،
بیزه نسبت بو کذب و یالانی.
ائتمنم حیله آشنالره من،
خوش دئییل شوغلو فعل شیطانی.
چیخمیش ایدی یادیمدان اهل وطن،
تاپماز ایدین حبیب و اقرانی.
سنی من، سؤیله، هاردا گؤرموشدوم،
ائیله‌مه ادعای بطلانی.
سنه من گلمیشم هاچان بازی؟
تولاییب کیم سنین تک اوغلانی؟
کیم سنی تولاییب اوشاقلیقدا،
آختاریب تاپ اؤزون او معنانی.
یازمش ایدین کی، راست اوتوز ایلدیر
دوستم من سنینله عرفانی.
سنه بو ادعاده یوخدو ثبوت،
قاضی باطل دئیر بو دعوانی.
اوتوز ایلدیر کی، ملک غربتده
چکمیشم زحمت فراوانی.
دوشموش ایدیم وطندن آواره،
گؤرمز ایدیم جمال جانانی.
امپراطوره خدمت ائیلردیم،
شه روس، اول عدالتین کانی.
نئچه بیر چین لر کی، آلمیشدیم،
منه لطف ائتدی چین کاپتانی.
بئی ایدیم گرچی اوّلیندن اؤزوم،
لیک آرتیردی شوکت و شانی.
گؤردو چون شاه حسن خدمتیمی،
پئنسیا فیضین ائتدی ارزانی.
مطلبیم سؤزدن افتخار دئییل،
فعل شیطاندی فخر نفسانی.
آدمیت گرک دیر آدمده
کیم، تواضع اوجال دیر انسانی.
افسرم من، چینونیکم، کاپیتان،
منه شاملدی فیض ربانی.
سیزه بئی لیکده گرچی تای دئییلم،
وار سیزلرده منسب خانی.
تاپشیریب دیر خدای ارض و سما،
سیزه انگشتر سلیمانی
فخر ائدر حضرت سلیمانه
کاپیتان کیمسه اولسا دربانی.
دئمیسن فخرایله کی، شیر نرم،
ییخارام پنچه م ایله دنیانی.
وئریرم من سنی خدایا قسم،
گل داغیتما بیزیم بو ویرانی.
ایندی گر شیرسن، هنرورسن،
گئت نشیمن ائیله نئییستانی.
ندی بو تولکولرله بس کارین،
اؤزوه بیل حریف آسلانی.
نئچه گلدی دلین، سنی تاری،
منه تای ائیله دین او سلمانی؟
نچییم تای اولام او سلمانه،
اودو عالمده حکمتین کانی.
دولاما، لطف ائله، بیلنگه منی،
سؤیلمه بو حقیره بهتانی.
فکریمی ائیله‌مه پراکنده،
مندن ال چک، سن اوغلوون جانی!
دئمیش ایدین منه، من آغا بئیم،
گؤزوو آچ، منی درست تانی.
دیدۀ نادرستده هانی نور،
تانییا تا سنین تک آغانی؟
هانی خفّاشده او طاقت و تاب،
گؤره تا نور مهر رخشانی؟
تانییان نفسینی، تانیر حقی،
هانی منده او فیض صبحانی؟
سنی چوخ یاندیریب دیر ائششک ایشی،.
یازمسان نقل آرپا، سامانی.
نئیلییرسن، سنه نه لازیم دیر
ائششیین هاردا قالدی پالانی؟
نالچکر صحبتینده کارین یوخ،
دؤیمه بیجا چکیجله سیندانی.
ائششیین غیراتین ندیر چکمک،
بو دئییل مقتضایول انسانی.
نه مسلماندی نالچکر کی، گلیب
اینچیده من کیمی مسلمانی.
نالچکر چاتدی اؤز جزاسینا،
چون ایشینده وار ایدی نقصانی.
حق تعالی دئییب، منی تانییین،
اؤزووه نسبت ائیله دین آنی.
سن ده فرعون تک دئ: رب منم،
سجده نه دعوت ائیله امکانی.
دئمیش ایدین گلیب بو جمعه گونو،
اولام، ای دوست، چای مهمانی.
اؤز ائوین دیر، نه وقت کیم، گله سن،
پایوه جسم و جاندی قربانی.
لیک سندن توقعیم بودو کیم،
حدوو بیل، دانیشما هدیانی.
من کیمم گؤر کی، سن اؤزون کیمسن،
فکر ائت، ای خسته جسمیمین جانی!
یازمسان شعرایله منه نامه،
آچمیسان بیر غریبه داستانی.
قادرم من ده یازماغا اشعار،
مدحوه ساز قیللام انشاءنی.
خلقه بیزدن قالیبدی شاعرلیک،
بیزیک عالمده نسل خاقانی.
نه یازارسان، گلر جاواب سنه،
بیلمه عاجز بو زار و نالانی.
“سِنّه بِسّا فی الجَرُهُ قصاص”،
آنناییب درک قیل معمانی.