حاجی الکبر بئی و کریم بئی شیروانی یه

حاجی الکبر بئی و کریم بئی شیروانی یه

گلیر نوروز کیم، گول لر چمنده آشکار اولسون،
گولون عشقینده بولبول لر گلیب فریاده زار اولسون،
کیومرث طبایع ائیله سین مأمور دنیانی،
جاهان دوشسون نظامه زینت و زیب آشکار اولسون.
سیامک تک باهارین دیو دئی تؤکموشدو قانین گر،
گلیب هوشنگ فروردین کی، جنگ و گیر و دار اولسون.
ائدیب جمشید تک نوروز جمعیت کی، گولشنده
چمن شاهدلری سرمست جام خوشگوار اولسون.
مگر ضحاک تازیدیر زمستان کیم، باهار اهلی
خروج ائتمیش اونا یکسر کی، تختی تار و مار اولسون.
فریدون تک بساط گولشنی ائتسین مسخر گول،
هزاره گاوه تک گلسین حضوره، جان نثار اولسون.
یئتیب اول دم کی، چیخسین چاه دن بیژن کیمی بولبول.
مغیره لک گول سوری اونا همواره یار اولسون.
آچیب کیخسرو آسا ابر باغه دوست احسانین،
سخای گوهر نایاب، دُرّ شاهوار اولسون.
سپاه سبزه نی چکسین باهار آفاقه رستم تک،
زمستان بهمن آسا سالیک راه فرار اولسون.
حجیر چرخ مکریندن هراسان دیر دل بولبول،
نئچون کیم، ایسته مز سهراب تک گول زخمدار اولسون.
فلک پیرانه بنزر، لیک اولماز مکردن خالی،
آییلسین قومری گودرز، اوندان هوشیار اولسون.
فراره باغ دن ارجاسیب دئی اولسون آماده،
قوای نامه یه چون لشکر اسفندیار اولسون.
تؤکوبدور برق تندیر باغده دارای دئی قانین،
گرک دیر کیم، بولار جانوسیپار و ماهیار اولسون،
کمان رستمی قوس قزح وئرسین نشان خلقه،
خدنگ ژاله دن دئی اشکیبوسی دلفکار اولسون.
شقایق جوشه گلسین خاک دن خون سیاوش تک،
چمن لر دامن رودابه آسا لاله زار اولسون.
فرامرز باهاری بهمن دئی چکدی گر داره
و لاکین قویمادی چرخ اؤز شکوهی پایدار اولسون.
زمستان بیر فساد ائتمیشدی کیم، کیخسرو
کودر توتوب گرگین کیمین حبس ائتدی تا کیم، خوار و زار اولسون.
بلی، اهل فسادین حالینا زندان مناسب دیر،
ایلاهی، بو زمستان، دهرده بوندان دا خوار اولسون!
باهار دلگوشا ائتسین مسخر جمله آفاقی،
آچیلسین لاله لر، گول لر، زمانه مرغزار اولسون.
نه غم قالدیسا زنداندا زمستان، دایما قالسین،
نه غم زاغ و زغن لر زار اولوب، همواره زار اولسون!
تکی حاجی علی اکبر بئیین عمرو دراز اولسون،
تکی عالمده اجلال کریم بئی برقرار اولسون!
قالا، یارب، اونون بدخواهی عالم لرده سرگردان،
بونون دشمن لری هر بیر مکاندا شرمسار اولسون!
اونون بدخواهینا خلاق عالم یوز بلا وئرسین،
بونون دشمن لری یوز مین غم و درده دوچار اولسون!
اونا بر کیم محبت ائتسه، اولسون داخل جنّت،
بونا هر کیم اولا دشمن، یئری دارالهوار اولسون!
اونون بدخواهی دوشسون، بار ایلاها، چاه زندانه،
بونون احبابی، یارب، کامیار و کامکار اولسون!
فلک قدرا، بو گون نوروزدور، ایام عشرت دیر،
بو گونه روز عشرت سیز جنابه صد هزار اولسون!
بو گون شاعرلر ایراندا یازاللار مدح اعیانه
کی، صیت فضلی عیانین جاهانه اشتهار اولسون.
ائدر شاعرلره انعام اعیانلار زری خلعت،
ایلاهی، ائیله کس لر عالم ایچره تاجدار اولسون.
من بیچاره یازدیم هین بو زیبا شعر شیوانی –
کی، تا اوصافییوز مندن جاهانه یادگار اولسون.
بو خدمتچون گرک دیر لطفووزدن خرم اولسون دل،
خزان محنتیم دؤنسون سوروره نوباهار اولسون.
نه لازیم دیر سیزین تک شخص لر ساغ ایکن عالمده
منیم غمدن قارالسم روزگاریم بؤیله تار اولسون؟!
نه لازیم سیز تک عالمده همالر وار ایکن سیّد
گزیب کئرکس کیمی هر سفره اوزره ریزه خوار اولسون؟!
نه لایق دیر اولام مدیون هر باقّال و علافه،
طلبکاران بی پروا منیم چون بی شمار اولسون؟
گهی قالسین قلمدانیم گرودا، گاه دستانم،
نه دلده طاقتیم قالسین، نه الده اختیار اولسون.
بو قیش کیم، من کئچیردیم، کچمه سین بیر کافره، یارب،
او گونلر کیم منیم واردیر، اونا دشمن دوچار اولسون!
گرک بو فصلده ائولرده یانسین شمع نونیزی،
گرک هر چارشنبه سفره لرده خشکبار اولسون.
اوشاقلار شوق ایله بایرامه گئیسین رخت الوانلار،
بزنسین لر چیچک تک جمله، رشک لاله زار اولسون.
نه گؤردو خشکباری آیشم، نه شرنی نوروزی،
نه هم بیر رخت الوان کیم، بزنسین آشکار اولسون.
اگر بوندان زیاده شرح قیلسام حال زاریمدان،
بودور خوفیم کی، میرات ضمیر اوزره غبار اولسون.
ایلاهی، عمرووز اولسون جاهان ملکون ده طولانی،
مبارک نیز نوروز سیزه، ای شهریار، اولسون!