حکایت

حکایت

وار ایدی بیر مارال چوخ عطشان،
گلدی بیر چشمه اوسته اول حیوان.
بو تمنا ایله کی، سو ایچسین،
سو ایچیب، چشمه ساردن کئچسین.
چون نظر قیلدی سویه اول حیوان،
باخیب اؤز عکسین اوندا گؤردو اعیان.
گؤردو نازیک آیاغین، اول دل خون،
توتولوب کؤنلو، اولدی چوخ محزون،
گؤردو بوینوزلارین فخامتله،
خاطری شاد اولوب، فخارتله –
کی، بو اثناده بیر نئچه صیاد
دوشدیلر اول مارال قصدینه شاد.
بینوا گؤرجک اونلاری قاچدی،
لیک تقریر اؤز تورون آچدی.
قودو صیادلار اونی چوخ طول،
اولمادی لیک بیر مراد حصول.
اولدولار اول شکاردن مایوس،
ائتدی لر چوخ تأسف و افسوس.
گلدی ناگه قاباغه بیر بیشه،
چوخ قالین بیشه ایدی، پر ریشه.
اوچولاردان او گون قوتارماغا جان
گیردی اول بیشه ایچره اول حیوان.
ایلیشیب بوینوزو بوداقلاره،
اولمادی بس نجاتینا چاره.
توتدولار اوچولار او حیوانی،
دوشدی دام هلاکته جانی.
دئدی اول بینوای خاطرداغ:
ای حقارتله باخدیغیم ال آیاغ!
سن منی خوش نجاته چاتدیردین،
اؤلموش ایدیم، حیاتا چاتدیردین.
ای فخارتله باخدیغیم بوینوز،
اوج چرخه بوراخدیغیم بوینوز،
سالدین آخر منی هلاکته سن،
ورطۀ محنت و ملالته سن.
“هوه خیرون لکم”دن ائتمه حراس،
“هوه کرهون لکم”دن* ائیله قیاس.
——————————————————
*ایرنج گؤرونن شئی لر بعضاً سیزین خیرینیزه دیر (آیه)