منو
سوالین جاوابی
سوالین جاوابی
ای بت گول رخ و صنوبر قد،
یارین اولسون سنین خدای عهد.
وئرمه سین غم سنه خدای جاهان،
اولاسان شاد و خرم و خندان.
دون سئوال ائیله دین کی، ای نورس،
اولومو هئچ دردسیز بیر کس؟
ای رفیق شفیق روحانی،
سنه قربان بو سیّدین جانی!
دردسیز کیمسنه دئیل انسان،
نه بیلیر درد و محنتی حیوان.
هر کیمین فهمی چوخدو – محنتی چوخ،
هر کیمین عقلی یوخدو – خفتی یوخ.
دهر دون محنتی نمایان دیر،
غنچه‌لر باغری نوع به نوع قان دیر.
گاه گئیر سبزه‌لر لباس الوان،
گاه اولور نوباهار، گاه خزان.
گاه وئریر سبزه یه باهاری باهار،
گاهی عریان قیلیر او زاری باهار.
خواه حیوان، جماد و خواه نبات
هره بیر محنتی قیلیر اثبات.
یوخدو بیر کس کی، درد و غم چکمز،
هانی اول کیمسه کیم، الم چکمز.
انبیالر چکیبله محنت و غم،
بیری نین کؤنلو اولماییب خرم.
حکمالر اولوب اسیر بلا،
فیلسوفان عصر چکدی جفا.
وئردی لر زهر ناب سوکراته،
نه جفالر اولوبدو بوقراته،
نار نمرودو گؤردو ابراهیم،
زکریا آغاجدا اولدی دونیم.
یوسفی چرخ سالدی زندانه،
دوشدی درد و بلای اخوانه.
نه بلایه دچار اولوب ایوب،
نه جفالر چکیب دل یعقوب.
چکدی یوز گونه غم شه بطحاء،
ماه رخشان، لیلة العسرا.
بو قبیل، ای نگار مه پیکر،
اولیالر چکیب بلا یکسر.
سنه ظاهردو نقل کربوبلا –
کی، چکیب شاه کربلا نه بلا.
او وصیت کی، قیلدی اسکندر
سنه ائیلر کفایت، ای دلبر.