حکایت

حکایت

یوخدو بیر کسده کی، سجود ایله جود،
یاخشیدیر کی، عدم اولا او وجود.
شرف مرد جود و طاعت دیر،
مایۀ فضل بیل اطاعت دیر.
سعدی، اول کهنه بلبل بوستان،
اؤز کتابیندا بؤیله ائتدی بیان –
کی، منه بیر جاوان دچار اولدی،
بیر عجب حالت آشکار اولدی.
او جاوان سرعت ایله ایدی روان،
بیر قوزویدو دالینجا سخت دوان.
من دئدیم:– ای رونته (rüunete) حارث،
ریسمان دیر بو حالته باعث.
تؤوقینی آچدی اول نیکو آداب،
یوگوروب ساغ و سولا قیلدی شتاب.
بس اولوردو قوزو دالینجا روان،
دئدی کیم، ای سرآمد دوران،
سانما بو میل ریسمان ایله دیر،
بلکه احسان بیکران ایله دیر.
بس کی مندن گؤروبدو احسانلار،
لطف و بخشایش فراوانلار.
گاه جو، گاه خوید، گاهی آب،
ائتمیشم هر زامان اونی سیراب.
وار منه بس کی میل پنهانی،
مندن آیریلسا، سان چیخار جانی.
سیّدا، نقص لر تمام اولدی،
وحشی احسانی گؤردو رام اولدی.
اولما حیوان بیزباندان کم،
سنه لطف ائتدی رب لوح و قلم.
سنی قیلدی زمانه سلطانی،
بخش ائدیب نعمت فراوانی.
سنه قیلدی مسخر افلاکی،
باشوا قویدو تاج لولاکی.
چار مادرله قیلدی هفت پدر،
ازدواج اولدی اوچ یگانه پسر.
اولدی ای رمز اللمل قرآن،
اوچ موالیدین اشرفی انسان.
سندن اؤترو یاراندی ارض و سما،
شأنوه نازل اولدی “کرّمنا”*.
قدروی بیل کی، گؤر نه والاسن،
اصل مقصود حق تعالی سن.
————————————-
* کرامت لی ائتدیک [آدمی] (آیه)