حکایت

حکایت

بیر گون بیر خواجه اؤز غلامی ایله سیاحت بوستانه گئتمیشدی. خواجه باغ دان بیر خیار دردی، اؤز غلامینا وئردی. قضارا هامان خیار نهایت آجییدی. غلام او خیاری شیرین شیرین یئدی. خواجه بیر لقمه او خیاردان غلامین الیندن آلیب اؤز آغزینا قویدو. گؤردو کی، زهر هلاهیل دن بیر نشانه دیر. دئدی کی، ای غلام، بو آجیلیقدا خیاری بئله شیرین شیرین نه ایچون یئییردین؟
غلام عرض ائله‌دی کی، ای خواجه، من بنده سنین مبارک اولان الیندن چوخ شیرین اولان شربت لر ایچمیشم.
انصافیم روا وئرمه‌دی بیر تلخ اولان خیاری کی سنین الیندن دیر، آجیدیر، دئییب یئره آتام.
خواجه غلامین ادای شکر نعمتین گؤروب اول غلامی آزاد ائله دی.