سیچان و پیشیک داستانی

حمد اولا اول خالقه صبح و مسا –
کیم، یئتیریب فیضی جاهانه صفا!
جملۀ مخلوقه وئریب جان لار،
حاضر ائدیب نعمت الوان لار.
هر نه هواده او کی، پرواز ائدر،
پر آچیبان قدرتین ابراز ائدر،
ایکی قاناد ایله اوچان طیرلر،
یئرده گزن دابه لر، غیری لر،
ایکی آیاغ، یا کی، اولا دؤرد آیاغ،
بادۀ قدرتدن ایچیب دیر ایاغ.
جمله امم دیر اولار “امثالکم”،
بس اولارین قؤولو “کی اقوالکم”.
شیره وئریب صولت ایله هیبتی،
فیله وئریب قدرت ایله قوتی.
قیلسا اگر موره اجازت عیان،
ائتسه اگر پئششه یه حکمون روان،
غالب اولور شیره بو صولتده مور،
فیله او قوتده ائدر پئششه زور.
شیره شجاعتده‌دی نایب پیشیک،
چکدی سیچان دفعینه دایم کئشیک.
موشه تَوَکّون یئتیریر خاک دن،
خالی دئیل گوربه سی ادراک دن.
هر نه کی وار قدرتی آثاریدیر،
فیضی نین آفاق نموداریدیر.
زاکریدیر طاییر جویس سما،
شاکریدیر سایر تحت السرا.
من ده اونون وحدتینه قایلم،
خرمن احسانینا بیر سایلم.
ائتمرم انکار مه انوری،
اون ایکی رخشنده اولان اختری.
آلینه، اصحابینا اولسون سلام!
“قله و دله هوه خیر الکلام”*.
وار امیدیم کی، خدای احد
ائیله‌مه یه عاقبت کاری بد.
بار خدایا، احدا، سرمدا
حق رسول العربی احمدا!
سن کی اؤزون واقف احوالسن،
ائتمه اؤلنده دلیمی لال سن.
نغز روان وقتی دلیم، ای خدا،
کلمۀ توحیدوو ائتسین ادا.
——————————————————
* سؤزون یاخشی سی آز سؤزله چوخ معنا ایفاده ائدنیدیر.