منو
سعدی و خسیس
سعدی و خسیس
سعدی، اول کهنه بلبل شیراز
بو صفت ائیلهییب بو نقلی تراز –
کی، نئچه اهل حال ایله همدم
ایلییردیم سیاحت عالم.
ائیلر ایدیک همیشه سیر و سفر،
شهردن شهره ماه کیمی گذر.
کسب ائدیردیک تجاروب بسیار،
بیر گون اقصی روما دوشدی گذار.
دئدی لر وار بو مُلکده بیر کس
صاحب گوسفند و خیلی فرس.
وار اونون دولت فراوانی،
گئجه اولماق گرکدو مهمانی.
بو گئجه تا کی استراحت ائده ک،
صبح اولاندا یئنه سیاحت ائده ک.
جمله بو فکره تومان اولدی،
کعبۀ کویینه روان اولدی.
گؤرجیین بیزلری او صاحب مال
چیخیبان تیشرا، ائتدی استقبال.
آچدی محراب تک بیزه آغوش،
قیلدی خم قددین، ائیلهدی کورنوش.
باش اییب ائله دیک رکوع و سجود،
حالتیندن کؤنول اولور خوشنود.
هامی نین اؤپدو ال آیاغیندان،
گه اوزوندن، گهی دوداغیندان.
توتدوق اول وقت کیم، هامی آرام،
دوردو اول ائیلهدی نمازه قیام.
صبح صادق اولونجا اول کذاب
سؤیله دی:–”یا مفتح الابواب”. *
یاتمادی صبح اولونجا مرد بخیل،
گاه تسبیح قیلدی، گاه تحلیل.
قیلمادی هیچ ماحضر ترتیب،
او گئجه آج قالدی قوم غریب.
اولدی چون کاروان صبح عیان،
مِهر اولوب خوان صبحه قورسۀ نان،
آشکار اولدی چون رغیف شعاع،
صوفی لر میزبانی قیلدی وداع.
یئنه بیر بیر اؤپوب بیزی او بخیل
قیلدی تعظیم، ائیلهدی تبجیل.
دئدی بیر صوفی:– ای فلک شوکت،
فوج درویشه بو دئیل حرمت.
بوسه تصحیف ایله سن ائیله عطا،
بوسه دن آجه توشه دیر اولا.
خدمتیمه چئویرمه کفش مانا،
باشا باشماغی وور، زر ائیله عطا.
نان ایله مهمانی قیل اعزاز،
طبل بی هودتک ندیر آواز.
هر کرامت کی، وار سخاوت دیر –
کی، سخا افضل عبادت دیر.
———————————————————-
* ای [باغلی] قاپیلاری آچان، (بیزیم ایچون بیر یول آچ)