منی رایمله سانمان، عشق سلطانینه مأمورم

فنای عشق تا گؤردوم، صلاح عقل دن دورم،
منی رسوا گؤروب، عیب ائتمه، ای ناصح کی، معذورم!
گریبان چاک اگر ائتسم، منع ایلمن، چون من
متاع ننگدن عاری، لباس ارردن دورم.
من او صحرای وحشت، منزل ائتمم عافیت کنجون،
اسیر دام ظلمت اولمازام، چون طالب نورم.
تمرد، عقل فرمانیندان ائتسم، دوست لار، بالله،
منی رایمله سانمان، عشق سلطانینه مأمورم.
منه کیم طعنه ائیلر، کیین نصیحت اهل عالمدن،
خوشام کی، اعتبار عشق ایله هر دلده مزکورم.
خیال چین زلف و طاق ابروسیله ذوقوم گؤر،
سپاس حشمت ایله کسرییم، قدرایله فغفورم.
بلای عشق و درد دوست ترکین قیلمازام، زاهد،
نه مشتاق بهشتم سن کیمی، نه طالب حورم.
غرض بیر آد ایمیش عالمده، من هم ائیلرم بیر آد،
بحمدالله، فضولی، رند و رسوا لیقدا مشهورم