گل، ای راحت صانان اسباب جمعین، قیلما نادانلیق،
طریق فقر توت کیم، فقر ایمیش عالمده سلطانلیق.
مراد سلطنتدن کام دل دیر، نفسه تابع سن،
نه حاصل سلطنت عادله قیلماق بنده فرمانلیق.
پریشانلیقدان، ای اهل جهان، سیز جمع ائدین خاطر
کی، من جمع ائیلهدیم هر قاندا واردیر بیر پریشانلیق.
نه طالع دیر بو کیم، عالمده آغاز ائتمدیم بیر ایش
کیم، اول ایشدن سرانجام ائتمدیم، حاصل پشیمانلیق.
منه ظلم صریح اول کافر ائیلر، کیمسه منع ائتمز،
فضولی، کفر اولورمی گر دئسم یوخدور مسلمانلیق؟