مگر دیوانه دیر

۰۸۸ گیریب میخانه یه، مئی مشربیله کیم کی، خو ائیلر،
اولوب مؤمن، بهشتی، کافرم، گر آرزو ائیلر.
مگر دیوانه دیر سئودای ابروسیله زاهد کیم،
باخیب محرابه دایم، اؤز اؤزیله گفتگو ائیلر.
دمادم قطره قطره قان یاشیم دیر کیم، چیخار گؤزدن
و یا پیکانلارین کیم، آتش دل اونی سو ائیلر.
رهی عشقینده اولمان تنگدل سئودا هجوموندان،
طریق سلطنت هر کیم توتار، غوغایه خو ائیلر.
دئدیم: “کیم دیر پریشان ایله ین عاشق لر احوالین؟”
صبا گؤستردی تار سنبل زلفون کی: “بو ائیلر!”
فضولی زلفونه باغیلاندی، امّا اؤیله اینجلدی
کی، گویا ضعف اونی هم زلفونه بیر تار مو ائیلر.