فرهاد و ذوق صورت، مجنون و سیر صحرا

اولسایدی من دکی غم فرهاد مبتلاده،
بیر آه ایله وئردی مین بیستونی باده.
وئرسیدی آه مجنون فریادیمین صداسین،
قوشمی قرار ائدردی باشین داکی یواده؟
فرهاد و ذوق صورت، مجنون و سیر صحرا،
بیر راحت ایچره هر کیم، آنجاق منم بلاده.
اشک روانیمه ائل جمع اولدی، وار امیدیم
کیم، اولا واره واره جمعیتیم زیاده.
گه غمزن ایچمک ایستر قانیمی، گاه چشمین،
قورخوم بودور کی، ناگه قانلار اولا آراده.
سرورلیک ایستر ایسن، افتاده لیک شعار ائت
کیم، دوشمه دن ایاغه، چیخمادی باشه باده.
گر گؤرممک دیلرسن رسم جفا، فضولی،
اولما وفایه طالب دنیای بی وفاده