منی بو دامگاه عشق آرا صید ائیلهدی تقدیر
منی بو دامگاه عشق آرا صید ائیلهدی تقدیر،
ایتیردیم عقل و فیکر و فهمیمی، یارب! نه دیر تدبیر؟
اگر آهیم اودو بیرله دوقوز افلاکی یاندیرسام،
نه ایسسی ائیلمز اول آفتابا ذرهجه تأثیر.
ساچین دیوانه کؤنلومنو چکر زنجیرینه جانا
مگر هر خاندا شیر اولسا، ائدرلر آنی در زنجیر؟
گئجه زولفون خیالی بیر له دوشدو آب خیضر ایچدیم؟
لبین اوجوندان اؤزگه گلمهدی بو کؤنلومه تعبیر.
مورادین عکسینه دؤور ائتسه گردون، غم یئمه شوکر ائت
غریبی! سعی ایله تقدیری هئچ کیم ائیلمز تغییر.