رقص

روحوم یئنه لبریز-سعادت...
یا رب، بو نه توفان-لطافت؟!
گؤیدن یئره ائنمیش کیبی جنّت،
یئر-یئر ساچیلیر نور-مسرّت.
هپ قول-قولا پیر شئوق و شطارت
رقص ائتمه‌ده — آزاده‌ی-صنعت —
ارواح-لطیف-ملَکیّت.

بیلمم بو نه حالت، نه قیافت؟
یا رب، بو نه صفوت، نه صباحت!
هپ شعرله الحان-ظرافت
ممزوج اولاراق سانکی بو ساعت،
قارشیمدا گۆلومسر ابدیت.
بو لئوحه‌ی-عۆلویته، البت،
رؤیا دئیه‌مم، عین-حقیقت...

اولماز بو قدر نشئه‌لی رؤیا،
روحوم بونا قانع دئییل اصلا.
هئیهات!.. بو بیر صحنه‌ی-سئودا...
بیر صحنه‌ی-سئودا کی، سراپا،
مجذوب اونا هر بیر دیل-شئیدا،
ارواح-ملائک بئله گویا
ائیلر اونو حسرتله تاماشا.

انواره بۆرونموش کیبی هر یئر،
آهنگ-مسرّتله گۆلومسر؛
بین ناز ایله هر چؤهره‌ی-دیلبر
عرض ائتمه‌ده بیر نشئه‌ی-دیگر؛
گؤزلر، هله گؤزلر، هله گؤزلر!..
یا رب، نه قدر جاذیبه‌پرور!؟
یا رب، نه قدر خاریقه‌گوستر!؟

تیترک، داغینیق، شوخ و فۆسونکار،
قومرال، ساریشین، دالغالی ساچلار
انظار-تاماشاگره یوللار
منصور اولاراق بیر یؽغین اشعار،
گاهی اولوب اذواقله سرشار،
پۆزخنده ائدر هر لب-سحّار،
پارلاق و بیاض اینجیلر ایثار.

افسوس کی، عؤمروم کیبی هر آن،
هر خطوه‌ده بو لئیل-زرافشان،
بیر هیچلیگه اولماقدا شیتابان،
حسرتله باخیب ایشته اوزاقدان
دان یؽلدیزی گویا ائدر اعلان:
«یاقلاشمادا آرتیق دم-هیجران.
ای مست-محاسین اولان اینسان!
آل! ایشته گۆنشدن سیزه فرمان!..»