لبلریندیر آب حیوان، گؤزلرین میخانه‌لر

لبلریندیر آب حیوان، گؤزلرین میخانه‌لر،
مرغ جان صید عشق ائتدی شو دام و دانه‌لر.
جنّت وصلیندن آیری ای دلارامیم منیم،
آشینا حالین نه بیلسین غافل و بیگانه‌لر؟
چون بو ویران کؤنلومون معماری عشقیندیر، شها!
زان سبب معمور عشق اولدی دل ویرانه‌لر.
دانه‌ی خالین گرفتار ابد قیلدی منی،
شمع رخسارینده یاندی تا ابد پروانه‌لر.
سوسادی لعلین شرابیندن بو جان تشنه لب،
تا لبین دورونده جوش ائتدی، شها! پیمانه‌لر.
عشقینین یولوندا جان قربان قیلاندیر پایدار،
هر دلی اگریده یوخدور دعوی مردانه‌لر.
ای حقیقی! جانینی جانانه قوربان قیلماغا،
قیلماغیل! تقصیره قیلغیل! عذر درویشانه‌لر.
واعظا! افسانه‌یی ترک ائت! که یوخدور حاصلی،
درد جانان چکمه‌ین جاهیلده‌دیر افسانه‌لر.