منو
گلگیل! که باغ وصل تو خلد برین ایمیش
گلگیل! که باغ وصل تو خلد برین ایمیش،
خمر لبت ز کوثر جان آفرین ایمیش.
دام بلای عشقه گرفتار ائدن منی،
شول زولف ایمیش که تاره‌سی حبل المتین ایمیش.
کون و مکانی وصلینه شُکرانه وئرمیشم
بو رسم ایچینده رسم محبّت همین ایمیش.
روز ازلده چشمه‌ی حیوان ایمیش لبین،
زولفون نسیم و مشک رخون یاسمین ایمیش.
دارالخلود ایمیش سر کویین حقیقتی،
هر گوشه وحدت اهلینه ]بیر[ ملک دین ایمیش.
چون هادی زمانه سن اولدون بو عرصه‌ده،
شُکر ائیلرم که واسطه روح الامین ایمیش.
چکدی حقیقینی سر زولفون کمندینه،
شول قاشلارین کمانه‌سی که اندر کمین ایمیش.
خمر لبت ز کوثر جان آفرین ایمیش.
دام بلای عشقه گرفتار ائدن منی،
شول زولف ایمیش که تاره‌سی حبل المتین ایمیش.
کون و مکانی وصلینه شُکرانه وئرمیشم
بو رسم ایچینده رسم محبّت همین ایمیش.
روز ازلده چشمه‌ی حیوان ایمیش لبین،
زولفون نسیم و مشک رخون یاسمین ایمیش.
دارالخلود ایمیش سر کویین حقیقتی،
هر گوشه وحدت اهلینه ]بیر[ ملک دین ایمیش.
چون هادی زمانه سن اولدون بو عرصه‌ده،
شُکر ائیلرم که واسطه روح الامین ایمیش.
چکدی حقیقینی سر زولفون کمندینه،
شول قاشلارین کمانه‌سی که اندر کمین ایمیش.