ای ملک سیما! نه جانسان؟ وجه رحمان سنده‌دیر

ای ملک سیما! نه جانسان؟ وجه رحمان سنده‌دیر،
مصحف حقدیر جمالین، سرح برهان سنده‌دیر.
نافذ الجاوید از آن است امر تو در عالمی،
جمله‌ی عالم سنین رایینجه، فرمان سنده‌دیر.
کنت کنزین پرده‌سی رفع اولدو حقدن وجهینه،
چون بو رازین محرمیسن، گنج پنهان سنده‌دیر.
درد بیدرمانیمه وصلیندن آیری چاره یوخ،
ای طبیب دردمندان گل که درمان سنده‌دیر!
کوثرین خاصیتی لعلینده‌دیر، من خضروار،
زنده‌ی جاوید از آنم کاب حیوان سنده‌دیر.
دنیا و عقبی سنین کامینجا، سن در کام دل،
ای سلیمان دو عالم! گل که دوران سنده‌دیر!
گل کرم بیرله نظر قیلگیل حقیقی حالینه،
صاحب خلق و کَرَمسن، لطف و احسان سنده‌دیر.