چو رقصه گیردی بوگون ماه گلعذار یئنه
چو رقصه گیردی بوگون ماه گلعذار یئنه،
توکندی صبر و کؤنول قالمادی قرار یئنه.
گذارگاهینه یوز قویدوم اول پریزادین،
مگر ز روی کرم ائیلهیه گذار یئنه.
غبار پایی کحل بصر قیلدی کؤنول،
وجود آئینه صاف اولدو از غبار یئنه.
غمینده ناله و فریاد قیلدی بلبل جان،
آچیلدی گلشن وصلینده مرغزار یئنه.
محبت عشقه اؤزون ظاهر ائیلهدی فاعل،
گؤتوردو پردهی اسرار شهسوار یئنه.
شجرده انی انااللهه واصل اولدو بشر،
سعادت ابدی بولدی خاکسار یئنه.
حقیقی، غرق محیط اولدو ای فقیه! بوگون،
به سمع جان یئتورر دُرّ شاهوار یئنه.