دینده گؤزومه او قؽز، او آفت،
قلبیمی دیندیرن لال باخیشیدیر.
گلیر سؽخینتیلار...
گئدیر جسارت...
بلکه ده گؤروشدن خیال یاخشیدیر!
لاکین اونو بیر آن گؤرمهینده من،
سؤنوب گؤزلریمده قارالیر جاهان.
یئنه ده آغریلار قوپور اۆرکدن،
دئییرم: عزیزیم، گل، گل، هارداسان!
کیم دئیر، نهدندیر بو آغری، سؽزی،
نیه ایضطیرابلار کئچیریر اۆرک؟
عشقیمین سولطانی — او گؤزل قؽزی
هم گؤرمک ایسترم، هم ده گؤرمهمک.
۱۹۴۵