او افغانلار کی، بولبول دن گلیر پروانه دن گلمز

دیلی – صد چاکه زلفوندن گلن غم شانه دن گلمز؛
جفا کیم آشنا لردن گلیر، بیگانه دن گلمز.
بو قدری فرقی وار کیم، سوزش نار محبتده
او افغانلار کی، بولبول دن گلیر پروانه دن گلمز.
صفای مئیکه ده عشاقه اولماز کعبه دن حاصل،
شفا درد اهلینه عالمده هر بیر خانه دن گلمز.
لب یارائیله دیر پیمانه نین ذوق روان بخشی،
و ایللا ذوق خاطر باد و پیمانه دن گلمز.
پوزوب خط رونق رخسار یاری سالدی دل لردن،
نه مانع وار دخی، اول شوخ بی پروا ندن گلمز؟
بو نه دل بسته اولماق دیر پری لر زلفو خالینه،
بو ایشلر کیم، کؤنول، سندن گلیر، دیوانه دن گلمز.
غریبه خانه ویران، رند بی پروادی سیّد کیم،
الیندن جام دوشمز، بیر چیخیب میخانه دن گلمز