منو
اوغلوما خطاب
اوغلوما خطاب
ای اوغول، اولما طالب باده،
گئتمه سین تا کی عزتین باده.
باده نین زوری عقلی زایل ائدر،
آدمی هر فساده مایل ائدر
عقل دن دیر شرافت انسان،
اولماسا عقل، مرد اولور نادان.
باده تابی اولور شعورا حجاب،
عقلی مستورائیله‌ییب می ناب.
وئریبن سیم و زر شراب آلما،
ای اوغول عقلوه حجاب آلما.
نصّ قرآن ایله به حکم قدر
باده نی نهی ائدیبدی پیغمبر.
باده نهی ینده گلدی “فَجْتَنِبُ”*
ای اوغول، حکم کبریا دیر بو.
نجس العین دیر، نجاست دیر،
مایۀ نکبت و خسارت دیر.
بیل کی، ام الفساد دیر باده،
وئردی چوخ خانمانلاری باده.
بیر زامان گرچی من اوزو قاره
وار ایدیم باده نوش و میخواره؛
منه منزل شرابخانه ایدی،
همدمیم چنگ ایله چغانه ایدی؛
مجلسیمده همیشه حال اهلی،
مرفعت مجمعی، کمال اهلی؛
همدمیم هر بت پریوش ایدی،
منه مشرب شراب بی غش ایدی؛
عار و ناموس و غیرتی آتدیم،
باش قویوب خم آیاغینا یاتدیم؛
گئجه‌لر مست، تا سحر بنگی،
هم بساطیم مغنّی و چنگی؛
چکمه‌میش باشیما سحرلر ایاغ،
اولماز ایدیم دوروب یئریمدن اویاغ؛
گرچی علم و فراستیم چوخ ایدی،
اهلن فضل ایچره حرمتیم یوخ ایدی؛
مست اولوب خلق ایله جدال ائتدیم،
عقلیمی جهله پایمال ائتدیم؛
مست لیک دن اولان زامان هوشیار،
گؤردوم الدن گئدیبدو غیرت و عار؛
اینجینیب جمله یار و انصاریم،
قالماییب کیمسنه هاواداریم؛
چیخمیشام تا کی مست بازاره،
گلمیشم راست هر دل آزاره؛
الی داشلی اوشاقلار هر یان
من بدمسته اولدی سنگ زنان؛
باتمیشام گول کیمی قزل قانه،
دؤنموشم سربسر گلستانه؛
تا کی توفیق اولدی همراهیم،
لطف لرائیله‌دی منه شاهیم؛
تا هدایت چراغی سالدی ضیا،
قلبیمی روشن ائتدی نور خدا.
ائیله‌دیم پاک جامدن توبه،
داخی شرب مُدامدن توبه.
خلقه وئردیم جواب توبه ایله،
شستشو ائتدیم آب توبه ایله.
ترک قیلدیم شراب اوصافین،
تار و چنگ و رباب اوصافین؛
ائیله‌دیم مدح شاه مردانی،
وصف قیلدیم علی عمرانی؛
ائیله‌دیم ذکر مقتل شهدا،
وصف و اوصاف شاه کربوبلا؛
اؤزومو تا داخل شاه ائتدیم،
چارۀ خرمن گناه ائتدیم؛
پاک اولدیم جاهاندا یکباره،
سانکی ایت دوشدی بیر نمکزاره.
بار ایلاها، به حق آل ابا،
عفو قیل جورمومو، باغیشلا خطا.
سنه بیر عبد روسیاهم من،
بندۀ آستان شاهم من.
شاهیم اول مرتضی دی، نور جلی،
حیدر شیردل، علی و ولی.
بار ایلاها، به حق آل بتول
توبه و عذرومو سن ایله قبول.
———————————————-
* اجتناب ائدین، چکی نین [شراب دان] (آیه)