سیچان شاهی نین پیشیگی اعدام ائتدیرمه سی

تخته چیخیب قیرمیزیدون پادشاه،
گنبد افلاکه اوجالتدی کولاه.
گلدی قاباغه قولو باغلی پیشیک،
کؤنلو سینیق، سینه سی داغ لی پیشیک.
ائتدی اونا شاه عتاب و خطاب،
سؤیله‌دی کئی مفسد و عالم خراب!
نئیلمیش ایدی سنه اول موش لار،
بختی قرا فوج سیه پوش لار؟
اونلاری، ظالم، ائله دین سن هلاک،
ذره قدر سنده مگر یوخدو باک؟!
بیلمزایدین ظالم اولان خوار اولور،
کیفر عماله گرفتار اولور!
بس دئیل ایدی ستم ماسلف،
هم بو قدر لشکری ائتدین تلف؟!
حیله ایچون گاه قیلیرسان ناماز،
گاه آلیرسان الوه دستماز.
زاهد اولوب صبحه آلیرسان اله،
تا قوراسان موش لار ایچون تله.
گاه قویورسان باشوا افسری.
گاه چکیرسن بیزه بو لشکری.
باعث اولورسان بو قدر قانه سن،
آسی اولورسان نیه صبحانه سن؟
چکمه سم عالمده سنی داره من،
آسی اولوم قادر قهاره من!
ائیله ییم اول گونه سیاست سانا،
تا کی سیچانلار دئیه لر، “مرحبا!”
حکم ائله دی، دار آغاجی قوردولار،
بوینونو ظالم پیشیگین بوردولار.
سالدی بوغازینا سیچانلار طناب،
وحشت ائدیب، قیلدی پیشیک اضطراب.
اولدی او اسناده بیر آتلی عیان،
قیلدی توقع کی، ایا حکمران!
ائیله‌میشم دهرده خدمت سنه،
گل بونو اؤلدورمه، باغیشلا منه.
بیرده اگر ائتسه پیشیک بیر گناه.
اؤلدور اونو، ای شه عالم پناه!
شاه دئدی:– ظالما رحم ائیله مک.
اؤیله‌دی کی، ظلم ایشه ائتمک کمک.
قوردا ترحم اگر ائتسه چوبان،
ظلم قویونلاره ائدیب بی گمان.
گر پیشییه رحم ائله سه بیر نفر،
ظلم سیچانلارا ائدیب مختصر.
چونکی “حورئیره” پیشیگین آدیدیر،
زشت اولان یاد اونون یادیدیر.
کیم کی، حورئیره اولا کذاب اولور،
گرچی اؤزو زوبدۀ اصحاب اولور.
“قِبَّن و حُبَّن” سؤزونو گئت اوخو،
ردینه دیر اوندا اشاره چوخو.
آنلا حدیثین داخی معناسینی،
حضرت پیغمبرین ایماسینی.
یعنی کی چوخ گلمه منیم یانیما
وئرمه خلل مجلس اوانیما.
شاه سیچان ائتمه‌دی اوندان قبول،
گئتدی او کس خسته و زار و ملول.
سؤیله‌دی جلاده کی، چک داره سن،
قالما تفکرده، دل آواره سن!
دارده اندامینی سیز اوخلایین،
بیر کئچن احوالویزی یوخلایین.
باشووزه نه گتیریب بو پیشیک،
چکدی سیچان توتماغا دایم کئشیک.
هئچ کسین اولمادی بیر جراتی،
تا پیشییه ائیله یه بو ذلتی.