منو
باققالین آروادی نین حکایتی
باققالین آروادی نین حکایتی
چکدی بیر پادشاه خونخواره،
بیر نفر دزد مفسدی داره.
عَسَسَه بؤیله اولدی فرمانی –
کی، اولا اوچ گئجه نگهبانی.
دارده قالسین اول دنی طینت،
اؤزگه‌لر اوندان ائیله سین عبرت.
آپارا نعشی گر آچیب بیر کس،
چکیلیر داره اوندان اؤترو عسس.
اتفاقاً عسس ائدر غفلت،
نعشی عیارلر ائدر سرقت.
اولور آگاه تا کی مرد عسس،
داغیلیر جست و جو ایچون هر کس.
دولانیب چؤللری او شام سیاه،
بیر ایشیقلیق گؤرور عسس ناگاه.
یئتیشیب ائیله‌دی او دم دقت،
گؤردو قبر اوسته بیر گؤزه ل عورت.
دئدی:– ای نازنین گلرخسار،
ای شب داجه مهر پر انوار.
ای لبین ظلمت ایچره آب حیات،
ای سؤزون ریزه ریزه قند و نبات.
چوخ تعجبدو، ای سهی اندام،
نصف شبده طلوع ماه تمام.
سن ملکسن می، ای پری صورت،
یا ائنیب گؤی دن آیۀ رحمت؟
“لیلة القدر”دیر مگر کی، بو شب،
یئره گؤی دن نزول ائدیب کوکب؟
ای قیلان تیره طلعتی ماهی،
یوخسا سن سن پری لرین شاهی؟
بو تعجبدور، ای بت فرخار،
نصف شب سؤیله بو مکاندا نه وار؟
آچدی گفتاره لب او مه صورت،
نقطنی قیلدی قابل قسمت.
دهنین آچدی اول فرشته نهاد،
سؤزلری یوخ دان ائیله‌دی ایجاد.
دئدی کیم، بو مزاریدیر اریمین،
اول اوزو گل، بویو صنوبریمین.
ائیله‌میشدیک بو نوع ایله پیمان –
کیم کی، اؤلسه قاباقجا، دالدا قالان
ائتمه سین جفت آخره رغبت،
اولماسین اؤزگه شوهره عورت.
ایندی اوچ گون دئیل کی، بو فاضل
رحمت ایزده اولوب واصل.
من مزاریندا شمع یاندیریرام،
یاریمین روحونو ایناندیریرام.
دئدی:– ای نازنین حورلقا،
عین بدعت دیر ائتدیگین سئودا!
بو قدر کیم، جاهاندا وار عورت،
هانسینا اوز وئریب بو کیفیت؟
عورتی فوت اولاندا، هانسی کیشی
بیر بیان ائیله کیم، توتوب بو ایشی؟
بو قدر نازنینیم، اولما عوام،
سن ائدن امره کیم ائدیب اقدام؟
یوخدو بوندان شریعتین خبری،
قوی الیندن بو نخل بی ثمری.
کیشی اؤلسه، اره گئدر عورت،
عورت اؤلسه، داخی بودور عادت.
دئدی عورت کی، ای رشید جاوان،
کیم دیر آخر من حزینی آلان؟
دئدی:– ائتسن قبول، من آللام.
هر گئجه قوینوما سنی ساللام.
دئدی:– من راضییم، دی بسم الله!
دوردولار اولماغا روانۀ راه،
اوخوسون قاضی تا کی عقد نکاح،
ائیله سین اونلارا بو امری مباح.
بیر قدر گئتمیش ایدی اول گمراه،
ناگهان چکدی اول عسس بیر آه.
دوشدی میت خیالینا عسسین،
دئدی:– حیف اولدی، مه لقا، هوسین.
اولموشام شاه دن اوزو قاره،
چکه جک شه سحر منی داره.
دئدی:– آیا ندیر گناه سنه –
کی، غضب ائیله‌ییبدی شاه سنه؟
دئدی:– بیر دزد و شاه خونخواره
حکم ائدیب چکدی لر بو گون داره.
دارده اوچ گئجه قالایدی گرک،
من ایدیم پاسبان اونا، بی شک.
ائیله‌دیم غفلت، اولمادیم هوشیار،
بو گئجه میتی اوغورلادیلار.
آختاریردیم او میتی، ای یار،
سنه اولدیم بو سرزمینده دچار.
دئدی عورت:– بو ایشدن ائیله‌مه غم،
واردیر هر زخمه بیر گؤزه ل مرهم.
گل چیخارداق بونو مزاریندان،
آپار آس، پادشاه داریندان.
میتین میته وار اوخشاری،
کیم بیلیر بؤیله نازیک اسراری؟
دئدی:– بو فکر بکره صد احسن –
کی، قوتاردین منی بو محنتدن!
قازدی قبری، چیخارتدی باققالی،
گؤردو واردیر اوزونده ساققالی.
دئدی:– ای نازنین، دوزلمه‌دی حال،
اول جاوان ایدی، بوندا وار ساققال.
دئدی:– بو سهل دیر، تاپیب مقراض؛
وردو دیبدن، عذاری اولدی بیاض.
قیرخدی ساققال میتی او زامان،
اؤلونو قیرخ یاشیندا قیلدی جاوان.
آپاریب چکدی گئجه داره عسس –
کی، گونوز فرق ائتمه‌دی بیر کس.
میتین اوچ گونی چون اولدی تامام
آچدیلار، دفن قیلدیلار آخشام.
آلدی اول عورت جاوانی عسس،
بو ایشه واقف اولمادی بیر کس.
نئچه ایللر دولاندیلار خوشحال،
شادمان “بِل غُدُوّی وال آسال”*.
بیر زامان اولدی اول عسس بیمار،
مرگ دن ظاهر اولدی چوخ آثار.
ییغیشیب یار و آشناسی تامام،
دئدی لر:– قیل وصیتین اعلام.
دئدی کی، من ائدن زاماندا وفات،
دفن ائدین، وئرمه یین منه خیرات.
هر نه مندن کی، قالسا مال و منال،
ائیله‌دیم واریم عورتیمه حلال.
تاپشیرین ائتمه سین به حق خدا،
منی باققال کیمی اول رسوا.
چکمه سین نعشیمی منیم داره،
قیرخماسین ساققالیم بو مکاره.
دئدی لر کیم، نه دار، نه باققال؟
ائتدی تقریر اونلارا احوال.
ائیله‌دی شرح ماجرانی تامام،
قالدی مبهوت جمله خاص ایله عام.
——————————————-
* گئجه و گوندوز.