بیر آخماغین حکایتی

بیر آخماغین حکایتی

وار ایدی باخرزده بیر احمق،
وه، نه احمق کی، ابله مطلق.
بیر زامان بلخ دن گلیردی بری،
ییخیلیب تا کی یولدا اؤلدو خری.
چیغیریب هرچی ائیله‌دی فریاد،
گؤردو فریاد ائیله مز امداد.
نوحه دن ائششک اولمادی زنده،
دری سین سویدو اول پراکنده.
پوستین سالدی دوشه، اولدی روان،
هر کیمی یولدا گؤردو اول حیوان
دئدی کی، گؤردوز ائششییمی گئدن؟
یئتیشیبدیرمی شهره ایندییه جن؟
دئدی لر:– خیر، گؤرمه دیک ائششک،
او دئیردی، یالان دئییر بی شک.
بیر نئچه آشنایه اولدی دچار –
کی، تانیرلاردی آنی هر نئجه وار،
دئدی:– گؤردوزمو یولدا بیر ائششک،
رنگی قاره، اوزون قولاقلاری شک؟
جیلددن ائششییم چیخیب دیر هامان،
مندن اقدم ائوه اولوبدو روان.
دئدی لر:– بو حکایت بهتان دیر،
ائششیین شهرده نمایاندیر.
سندن، ای بولهوس، کوسوبدور ائشک،
یئتیشیب شهره بیل کی، ایندیه دک.
بیلیریک، بیز کوسوب گئدیب او علیل،
اؤزونی قاضییه سالیبدی دخیل.
شهره وارد اولان کیمی درحال،
قاضییه گئت بیان ائله احوال.
ائششیینله سنی او اهل فلاح
صلح ائدیب تا کی ائیله سین اصلاح.
وارد شهر اولوب گئجه او جناب،
اؤز ائوین گلدی قیلدی دق الباب.
پس دردن خطاب ائیله‌دی زن،
دئدی:– ای قاپینی دؤین، کیمسن؟
دئدی:– ای عورت، احمدم، جوللاه،
شوهرین، صاحب حمار سیاه.
فتح باب اولدی چون اونا حاصل،
ائوینه احمد اولمادی داخل.
دئدی عورت کی، گلسنه، آ کیشی!
دئدی:– چوخدور هله کیشی نین ایشی.
هله من دوغرودان کی، گلمه‌میشم،
بیر خبرچون بو عزمی ائیله‌میشم.
دری سیندن چیخیب حمار سیاه،
ییخیلیب یولدا وئردی جان ناگاه.
لیک یولدا نئچه رفیق کوهن
دئدی لر:– ائششیین کوسوب سندن.
گئدیبن قاضییه دوشوبدو دخیل –
کی، اونی ساخلاسین یانیندا بیر ایل.
دئدی عورت کی، دوغرودور بو خبر،
بیلیرم، چونکی اؤلمه‌ییب دیر خر.
بودور، ائوده دوروبدور افساری،
دوشمنین اؤلدوره اونون تاری.
اولما دیوانه، اؤلمه‌ییب مرکب،
گئت ائله قاضی دن حماری طلب.
یانینا سالدی اوغلون اول ابله،
اولدولار کام ایچون روانۀ ره.
دئدی:– ای نور دیده، ائیله‌مه شک،
انشالله کی، ساغ دیر ائششک.
بلخ دن تا کی گلمیشم وطنه،
ائششک اؤلدو، دئین یوخ ایدی منه.
ائتمیشم هر کیمی گؤرنده سوراق،
دئدی لر هامی ائششیین دیر ساغ.