موسی پیغمبر و یوخسول

موسی پیغمبر و یوخسول

بیر زامان توره حضرت موسی
عازم اولموشدو، اول کلیم خدا.
ناگهان گؤردو بیر نفر عریان،
اؤزونی خاک آرا قیلیبدی نهان.
محنت فقره مبتلا ایدی سخت،
برگ سیز بیر خزان رسیده درخت.
باش گؤتوردو کی، ای کلیم خدا،
تورده قیل من فقیره دعا.
وئره حق من فقیره سرمایه،
تا قیلام چاره حرّ و سرمایه.
آتش فقره هیچ تابیم یوخ،
یانیرام ناره، خورد و خوابیم یوخ.
تورده تا کی حضرت موسی
دولت ایچون او زاره قیلدی دعا.
حق اونا لطف قیلدی سرمایه،
باشنا سالدی فیض حق سایه.
گؤردو بیر گون کی، حضرت موسی
خلق اولوب جمع، وار بیر غوغا.
اول سخندان ایزد و متعال
سبب قیل و قالی ائتدی سئوال.
دئدی لر اول جماعت:– ای موسی،
بودور اول تیربخت و بی سر وپا.
سن دعائیله دین تاپیب ظفری،
مست اولوب اؤلدوروبدو بیر نفری.
یک دل و یک جهت صغیر و کبیر
بیر نفر شخصی ائیله‌ییب لر اسیر،
ایندی بیز شره گؤستریب اخلاص،
توتموشوق ائیله یک او قانه قصاص.
شرمناک اولدی حضرت موسی،
او سببدن کی، ائتمیش ایدی دعا.
قیلدی اقرار حق حکمتینه،
توبه‌لر ائتدی اؤز جسارتینه.
دئدی:– گمراه لیق ائدر پیدا،
چوخ کسه روزی ائتسه حق عطا.
آتانین گرچی مالی وار بسیار،
ضرر ائیلر اوغولدو گر مئی دار.
سیّدا، ملک و مال بار خدا
هر کسه لایقینجه ائتمیش عطا.
چون دئیلسن قدرده سن قاضی،
حکم تقدیره اولگیلن راضی.