قاری و اوغلو
وار ایدی شهر “ری” ده بیر قاری،
دوز یئرینده ساتاردی اول قاری.
امّ تلبیس و مادر تزویر،
حیله سیندن دولوب بو عالم پیر.
بیر جاوان اوغلو وار ایدی زیبا،
باغ عزتده بیر گل رعنا.
قونشودان بیر گون اول رسیده جاوان.
بیر یومورتا اوغورلادی پنهان.
سرقته گرچی اول دئیلدی حریص،
ننه سی ائیلهدی اونی تحریص.
اوّل اولموشدو گر نهان اوغرو،
عاقبت اولدی بیر یامان اوغرو.
راهزن، دزد، شبرو و عیار،
اولدی آخر حرامی لرایله یار.
اهل دیوان ائتدی لر تدبیر،
تا کی اول نوجوان اولدی اسیر.
شاه حکم ائتدی کی، چکین داره!
شاهه یالواردی کیم، او بیچاره
اذن وئر بیر زامان آنام گلسین،
اؤلورم، تا کی حالیمی بیلسین.
آناسین گؤردو اول گونو قاره،
چکدی آغوشا، یئتدی دیداره.
دئدی:– ای مادر حمیده خصال،
دیلوی لطف ایله، آغزیما سال.
اؤلورم چونکی اشتیاغیندان،
تا اؤپوم بیر او دیل دوداغیندان.
دیلینی وئردی آغزینا مادر،
اونو اوزدو دیشیله اول سرور.
او قاری ائتدی ناله و فریاد –
کئی حرام زاده، دئ ندیر بو فساد؟
شه سئوال ائتدی صورت حالی،
او جاوان شاهی ائیلهدی حالی،
دئدی:– ای شاه، ابتداده اگر
منه اولسایدی بو نصیحت گر،
اوغرو اولمازدیم، ای شه والا،
منه یئتمزدی هیچ بؤیله بلا.
بس آنام دیر بو محنته باعث،
بو غم و درد و ذلته باعث.
بو سببدن من، ای شه دوران،
ائیلهدیم اول لعینی قطع لسان.
بیر لسان خیره اولماسا گویا،
اونا لازم گلیر بو گونه جزا.
ایلاهه خوش گلدی بو لطیف کلام،
ائیلهدی اول جوانه چوخ اکرام.
اولدی غمدن خلاص او بیچاره،
عدل شه چکدی قارینی داره.