عابد و قورو کلّه

عابد و قورو کلّه

چای کناریندا بیر نفر عابد
حقه اولموشدو شوق ایله ساجد.
گؤردو بیر کلّه سو اوزونده عیان،
آپاریر چای آشاغه سیل روان.
دوروب عابد او کلّه یه یئتدی،
کلّه نین حالینی سئوال ائتدی.
او قورو کلّه نطقه گلدی روان،
دئدی:– ای عابد فرشته نشان،
شاه ایدیم من جاهاندا عزت ایله،
روزگاریم کئچیردی شوکت ایله.
تاج ایله تخت و دولتیم وار ایدی،
گنج و زر و رعیتیم وار ایدی.
هر طرف ایشلر ایدی فرمانیم،
خوش کئچردی همیشه دورانیم.
مجلسیمده مدام جام شراب،
ساقی و باده، چنگ و تار و رباب.
نئچه زرین کمر غلام لریم،
حاصل ایدی جاهاندا کام لریم.
مجلسیم خلد، باده کوثر ایدی،
هر مراد ایسته یم – میسر ایدی.
ائیله‌دی دهر ایشیمی برباد،
مرغ روحه اجل اولوب صیاد،
منزلیم تا کی بیر مغاک اولدی،
بدنیم دؤندو تیره خاک اولدی.
قبریمی سیل هم فنا قیلدی،
منی بو حاله مبتلا قیلدی.
سیّدا، بیر دیاردیر بو فنا –
کی، برابردیر اوندا شاه و گدا.
عمر و دنیایه اعتبار ائتمه،
اؤزوی چوخ دا خوار و زار ائتمه.
نقش نیک و بد ایله اولما غمین،
نقش دن پاک اولور بو لوح مبین.
سنه بسدیر بو امرده برهان:
نکتۀ “کلّ من علیها فان”*.
——————————————-
* دنیادا اولان هر شئی فانی اولاجاق دیر