پیشیگین حیله سیندن سیچانلارین خبر توتمالاری
موش لره اولدی عیان ماجرا،
ائیلهدی لر تعزیه بزمین بنا.
بئش سیچانین آغلادیلار حالینا،
نوحه ائدیب صورت احوالینا.
جامه گئییب جمله سی قتران کیمی،
ظاهر ائدیب گؤز یاشی طوفان کیمی،
هر بیری تورپاق سووروب باشنا،
آغلادی هر بیر باجی قارداشنا.
آچدی آغیز اوخشادی هر بیر آنا،
“وای، غریبیم!” دئییب ائتدی نوا.
“وای، وئرن جانینی چنگالده!
حالی اولان چوخ یامان احوالده”.
“کندی دئشن، وای، دلاور سیچان!
بوغدا یئین، وای، هنرور سیچان!”
سؤیلهدی لر:– جمع اولون، ای موش لار،
گئتدی داخی طاقت ایله هوش لار!
ظلمون عیان ائتدی بو ظالم بیزه،
حالی یامان ائتدی بو ظالم بیزه.
خطۀ کرمانه ائدک ارتحال،
سرور موشانه ائدک عرض حال.
سؤیله یک ای سرور گردون سریر،
ظلمون عیان ائتدی بیزه بو شریر.
بو پیشیگین ظلمونه یوخ تابیمیز،
اولدی تلف بیر نئچه احبابیمیز.
ظلم و جفاسینی عیان ائیلهییب،
مسجد آرا بیر نئچه قان ائیلهییب.
باشنا عمامه قویور، عابدم،
ترک جاهان ائیلهمیشم، زاهدم.
بیزده ایناندیق اونون اطوارینا،
توبه سینه، وردینه، اذکارینا؛
گئتدیک اونا تحفۀ الوان ایله،
نعمت عظمای فراوان ایله؛
مسجد آرا بیر نئچه قان ائیله دی،
ظلمونو ظاهر، نه نهان ائیله دی.
سبحۀ صد دانه سی بیر دام ایمیش،
مذهبی یوخ، خارج اسلام ایمیش.
حیله ایمیش جمله نامازی اونون،
خوده ایمیش راز و نیازی اوون.