انوشیروان و ایکی بایقوش

انوشیروان عجم پادشاهلاریندان دیر و کسرا داخی اونون بیر آدیدیر. بئله روایت ائدیرلر کی، نوشیروان اوایل سلطنتینده چوخ ظالم ایدی. ظلم الینی خلایقه آچمیشدی. بیر گون شکارا چیخمیشدی. گؤردو کی، بیر خرابه نین دیواریندا ایکی بایقوش بیر بیرینه صدا ائدیرلر. انوشیروان اؤز وزیری حکیم بزرگمهردن سوروشدو کی، ای حکیم، گؤره سن بو بایقوشلار نه دانشیرلار؟
حکیم دانشمند فرصت کلامی غنیمت بیلیب، لطیفه اوزوندن عرض ائله‌دی کی، ای پادشاه عالم، بو بایقوش او بایقوشا دئییر کی، قیزینی منیم اوغلوما وئر.
او دئییر کی، اگر منیم قیزیمین سداقندان اؤترو یوز خرابه وئرسن مضایقه یوخدور.
او بایقوش بونون جاوابیندا دئییر کی، قورخما، اگر انوشیروان بیر نئچه ایل ده پادشاه اولسا، من سنه یوز مین خرابه وئرم.

گر مَلک این است در این روزگار
من به تو ویرانه دهم صد هزار*

انوشیروان حکیمین لطیفه سیندن سونرا متنبه اولوب، قانون عدالته مباشر اولدی.
—————————————————————————-
* زمانه نین حاکمی بودورسا، من سنه یوز مین ویرانه وئرم