شاگردلرین معلمه کلک گلمه لری

شاگردلرین معلمه کلک گلمه‌لری

وار ایدی بیر معلم دانا،
خوشزبان، خوش ادا و نکته سرا.
اوخودوردو نئچه نفر اطفال،
مکتبی اولموش ایدی مالامال.
درس اطفاله دقت ائیلردی،
اونلارا چوخ سیاست ائیلردی.
درس و تعلیم و بحث و مشق و سبق
طفل ایچون ناپسنددیر الحق.
طبع اطفال لبه مایل دیر –
کی، هنوز عقلی غیر کامل دیر.
اولدولار درس و بحث دن دلتنگ،
ائتدی لر استاده حیله و رنگ.
مکتبه کیم کی، گلدی وقت سحر،
ائتدی رخسار استاده نظر.
دئدی:– “ای استاد دورانیم،
سنه قربان اولا منیم جانیم!
نه سببدن بو گل اوزون قارالیب؟
گؤزه‌لرین آغی سربسر سارالیب؟
گؤزون اوستو شیشیب، اولوبدو قؤوق،
ظاهراَ بو گئجه دییبدی سویوق؟”
هر بیری گلدی مکتبه بو صفت
موللانین جانینا سالیب وحشت.
قویۀ واهیمه زیاد اولدی،
موللانین رنگی خوف دن سولدی.
وار ایکن اولی صحیح بدن،
عاقبت ناخوش اولدی واهیمه دن.
دئدی موللا کی، حقی، ای اطفال.
من بو گون خیلی اولموشام بی حال؛
گؤرونور، منده وار علامت تب،
هئچ سؤز یوخ، سویوق دییبدی بو شب،
اورییم ایله قوسماغا قالخیر،
دمبدمدن قولاقلاریم سالخیر.
بس گئدیم ائوده رختخوابه گیریم،
اؤزومو اؤلمه‌میش، ائوه یئتیریم.
ائیله سین عورتیم ایماله منی،
بلکه گتسین ایماله حاله منی.
سیزه وئردیم بو هفته نی مهلت،
گر تاپام من بو حال دن صحت،
یئنه باش اوسته، ائیلرم تعلیم،
قویمارام سیزلری بو گونه یتم.
صحت یمچون گئدین دعا ائله یین،
اگر اؤلدوم، منی ثنا ائله یین.
تا کی مکتبدن اولدیلار آزاد،
ائتدی لر بیر بیره مبارکباد
دئدی لر جمله، ای خدای انعام،
موللانین عمرونو تئز ائیله تمام.
بینوا موللا گئتدی خانه طرف،
یولدا آز قالمیش ایدی اولا تلف.
رختخوابی دؤشتدی، یاتدی حریف،
گون به گوندن وجودی اولدی ضعیف.
یئنه شاگردلر گلیب هر گون
موللانین کؤنلونه قویوردو دوگون.
حیله ایله او فرقۀ روباه،
استاده باخیب چکردی لر آه.
بیری ناگه یالاندان آغلاردی،
بیری سی نعشینی قوجاقلاردی.
موللانی توتدی عاقبت وحشت،
دار دنیادن ائیله‌دی رحلت.