خوروز و چاققال حکایتی

صبح وقتینده بیر قوجا چاققال
آجلیق ائتمیشدی چوخ اونی بی حال.
گؤردو کیم، بیر خوروز رنگین مو
ائیله ییر بیر آغاجدا “قوققولو قو”.
سوردو چاققال:– ای خوروز، نه وار؟
دئدی:– وقت نمازدیر اذکار.
بو منار اوسته من اذان وئریرم،
خلقه صبح اولدیغون نشان وئریرم.
دئدی کیم، ای خوروز خوش آواز،
دوش اشاغه، قیلاق خدایه ناماز.
دئدی:– بس قوی امامیز گلسین،
واجب الاحترامیمیز گلسین.
دئدی:– کیم دیر امامین، ای زیرک؟
دئدی:– کند ایچره زوربا، قیل لی کؤپک.
دئدی بس من گئدیم بولاغه طرف، .
دست آمازیم منیم اولوبدو تلف.
کؤپک آدین ائشیتجیین چاققال
خوف دن دورمادی، قاچیب فی الحال.