منو
اؤیود (دقیقه لش دیرمه)
اؤیود (دقیقه لش دیرمه)
ای اوغول، اولما هیچ گدایه طلب –
کی، گدالاردا یوخدو شرم و ادب.
رسم دیر کیم، گدا اولور کاهل،
کاهی لی کفر سؤیله‌ییب عاقل.
مرد کاهلده کیم گؤروب غیرت،
آب رودن دوشر او بدطینت.
ائیله مز طاعت خدای جلیل،
اولو بی اعتبار، خوار و ذلیل.
اولما دون طبع اولان خسیسه جلیس (هم نشین) –
کی، خسی سین اولور جلیسی خسیس.
ائیله‌مه هر گدا ایله الفت،
شخص طماعدن ائله نفرت.
ای اوغول، توتما نانجیب ایله خو،
تورکده بیر گؤزه ل مثل دیر بو:
آت یانیندا کی، باغلادین یابو،
رنگی بیر اولماسا، اولور هم خو.
فارسیده بیر سرآمد دوران
بو سؤزو بئیله ائیله‌ییبدو بیان:
“خو پذیر است طبع انسانی،
با بدان کم نشین کی، بد مانی”*.
ای اوغول، بو حکایت زیبا
سنه بو ماجرانی ائیلر ادا:
——————————————————-
* انسانین طبیعتینده خاصیت توتماق (گؤتورمک)
قابلیتی وار؛ پیس لرله آز اوتور کی، سنی ده پیس بیلرلر.