اسکندرین واقعه سی

نقل ائدیرلر کی، بیر گون اسکندر
ائیله‌دی بیر خرابه ساری گذر.
گؤردو ناگه خرابه ده بیر پیر،
عارضی رشک آفتاب منیر.
مایل طاعت خدای علیم (دانا)،
ائتمه‌دی پادشاهه بیر تعظیم.
خشمناک اولدی پادشاه غیور،
دئدی:– ای راه مرفعتدن دور،
نه ایچون شاهه ائتمدین تعظیم؟
منم اسکندر فلک تکریم.
آسمان قدر شاه دورانم،
لطفه دریا، سخاوته کانم.
منم اقلیم کِر و باج ستان،
حکمومه تابع اولدی جمله جاهان.
دئدی:– ای شاه واجب التکریم،
سنه بیر کیمسه ائیله سین تعظیم –
کی، اولا سندن احتیاجی اونون،
دولتیندن اولا رواجی اونون.
قانع ام من کی، کنج ویرانه،
سؤزلرین دیر یانیمدا افسانه.
کی، اولوب ایندی پادشاه سنه.
ای اولان اول ایکی غلاما غلام،
نه تفاخردور ائیله دین اعلام؟
چکدی اول گون خجالت اسکندر،
التماس ائتدی اول فلک چاکر،
دئدی:– ائیله من حزینه دعا –
کی، ائده حرص و آزی دفع خدا.
سیّدا، حرص و آزدان حذر ائت،
گنج مُلک قناعته گذر ائت.
اولاسان گر اسکندر ثانی،
اولاجاقسان زمانه ده فانی.
نه قالیر ملک و مالی دنیانین،
نه شکوه و جلالی دنیانین.