یارب، نه نورایمیش که منی یاخدی نارینه
یارب، نه نورایمیش که منی یاخدی نارینه،
یارب نه ذات ایمیش که منی چکدی دارینه.
صبح ازلده قیلدی معطر دماغیمی،
تا اسدی دان یئلی ساچینین مشکبارینه.
کحل بصیر دیده قیلیم خاک پایینی،
گر بیر گذر ایریشسم اونون کوهسارینه.
خالی و چشم و غمزهسی آشفته کؤنلومو،
چکدی کمن زولفونه، سالدی شکارینه.
باغریم قانین گؤزومدن آخیتدی غم رخی،
سیمین الینی قیلدی اونونلا نگارینه.
دورونده لعلینین میی اسروتدی تا ابد،
شول بادهدن که کیمسه ایریشمز خمارینه.
باغریمی عشوه بیرله قیلیر یار غمزهسی،
یاربّ نه عشوهدیر که قیلور غمزه یارینه.
یاریندان آیری یاندی حقیقی فراق ایله،
گلگیل، تفرج ائیله اونون آه و زارینه!