هر کیم که سوز عشق ایله بریانه دوشمه‌دی

هر کیم که سوز عشق ایله بریانه دوشمه‌دی،
وصلین غمینده آتش هجرانه دوشمه‌دی.
قیلدی منی ساچین کیمی آشفته روزگار،
باد صباده زولفونه تا شانه دوشمه‌دی.
ای حسرت و فراق ایله باغریمی قان ائدن،
دردین منی اریتدی و درمانه دوشمه‌دی.
گلگیل که خضره چشمه‌ی حیوان ایمیش لبین،
هر بیخبر بو چشمه‌ی حیوانه دوشمه‌دی.
بیر لحظه کئچمه‌دی که غمیندن فراق ایله،
خون جگر بو دیده‌ی گریانه دوشمه‌دی.
اول زولف و خاله جانینی تسلیم ائدن کؤنول،
دام بلایه، چاه زنخدانه دوشمه‌دی.
پیمانه دولدو وعده‌ی وصلیندن ای صنم!
دارالخلوده، روضه‌ی رضوانه دوشمه‌دی.
هر بیخبر که بیلمه‌دی قدر وصالینی،
دارالخلوده و روضه‌ی رضوانه دوشمه‌دی.
بیر سوز ایله توتوشدو حقیقی بو شمعه کیم،
پرواز عشق ایلن اونا پروانه دوشمه‌دی.